مشهد

 

عرفه؛ مشهد بودن را دوست دارم!

به یاد دارم، سال گذشته این موقع ها بود که درگیر یک موضوع خبری خاص بودم... به هنگام برنامه ریزی، یاد عرفه افتادم...همان روز را فرجه خواستم...برای نیایش و دعا...

روز عرفه...فکر می کنم، شبکه یک بود...حرم آقا علی بن موسی الرضا...یاد سال گذشته اش افتادم که در آن ساعات، پای صحبت های سید حسین مومنی در حرم آقا بودم...

غصه ای سخت و تلخ بود...

از ماه مبارک رمضان...آرزو می کردم، باشم...امسال در روز عرفه، در حرم آقا امام رضا...

12 شهریور به پابوس آقا رفتم، فکر نمی کردم، حالا...31 شهریور بتوانم دوباره، مشرف شوم به حرمت آقا....

اما با این خانواده همه غیر ممکن ها، ممکن می شود!0

دعای گوی همه مسلمین و مسلمات هستم، ان شاءالله...

یاعلی

پینوشت: این شعر را هم تقدیم می کنم به تمام آن ها که دلشان برای حرم آقا تنگ شده است...

قطار قم - مشهد

با همین چشم های خود دیدم، زیر باران بی امان بانو!

درحرم قطره قطره  می افتاد  آسمان  روی  آسمان  بانو

صورتم قطره قطره حس کرده ست چادرت خیس می شوداما

به خدا گریه های من گاهی دست من نیست مهربان بانو

گم شده خاطرات کودکی ام گریه گریه در ازدحام حرم

 باز هم آمدم که گم بشوم من همان کودکم همان،بانو

باز هم مثل کودکی هر سو می دوم در رواق تو در تو

دفترم دشت و واژه ها آهو...گفتم آهو و ناگهان بانو...

شاعری در قطار قم - مشهد چای می خوردو زیر لب می گفت:

شک ندارم که زندگی یعنی، طعم سوهان و زعفران بانو

شعر از دست واژه ها خسته است بغض راه گلوم را بسته است

بغض یعنی که حرف هایم را از نگاهم خودت بخوان بانو

این غزل گریه ها که می بینی آنِ شعر است، شعر آیینی

زنده ام با همین جهان بینی، ای جهان من ای جهان بانو!

کوچه در کوچه قم دیار من است شهر ایل من و تبار من است

زادگاه من و مزار من است ،مرگ یک روز بی گمان ...

دانلود نماهنگ

پی نوشت 2: به پابوس آقا رسیدن، از قم زیباست...